Moi Drodzy znajomi i nieznajomi.(przyjaciele  ryżowego szlaku i fundacji )
Jako szefowa fundacji i koordynator tego projektu pozwolę sobie na wpis osobisty. Jestem Wam winna informację o piątkowym stanie zbiórki. Tymczasem już szósty dzień leżę kompletnie bezsilna. Na szczęście antybiotyk zadziałał i od wczoraj nie mam gorączki.

A miało być miło. Kanaryjskie słońce, plaża i 25 rocznica ślubu. Po przylocie przeszłam się promenadą, wykąpałam w basenie i się zaczęło. Męcząc sie z gorączką i druszczami przypomniałam sobie pewną panią, z którą leżałam razem w Bielańskim. Wychodziła ze szpitala z potwornym rozpoznaniem, ale cała spokojna, żartujaca. Powiedziała nam, że dziś jej rocznica ślubu. Gdy przyszedł po nią mąż, jedna z pań zażartowala, ale panu żona zrobiła niespodziankę. Na co pan stwierdził : To jeszcze nic. Jest cudnie. Wracamy do domu. Dwa lata temu pojechaliśmy nad morze i… I dostałam zawału – weszła mu w słowo śmiejąc się żona.
Myślę o niej czasem. I o innych, którzy z takim spokojem podchodzą , do tego co przynosi im życie. I takiego podejścia wam życzę.
I nie zapominajcie o naszych podopiecznych w szpitalu. Oni nie chorują w hotelu na Kanarach.
Na naszym ryżowym szlaku zebraliśmy 11249 złotych. W podzięce kanaryjskie kwiatki. Jedno z 3 zdjęć, które tu zrobiłam.
Ewa Gronkiewicz

Kolejne kilometry przejechane.

Dziękujemy wszystkim, którzy wspierają karmienie chorych w szpitalu Uniwersyteckim w Fianarantsoa na Madagaskarze. Tamtejsza opieka medyczna jest odpłatna. A w szpitalach za opłatę tylko się leczy. Higieną chorych i ich żywieniem musza się zająć rodziny.

Gdy zbierzemy pierwsze 15 tysięcy złotych, wyślemy pierwszą ratę pieniędzy na Madagaskar.

Na Madagaskarze ryż je sie na każdy posiłek. Dlatego też nie może go zabraknąć w życzeniach ślubnych. Para młoda słyszy tego dnia:- Bądźcie jak ryż i woda, zawsze razem.

W naszej ryżowej zbiórce zebrałyśmy dzięki Wam równiutko 9000 złotych. A co za tym idzie przejechałysmy 409 kilometrów ryżowego szlaku.

Dziękujemy

Franciszkanin Bogusław Kalungi Dąbrowski w swojej książce „Spalić paszport” pisze:
„W Afryce zjadam wszystko. Zjadam nawet po innych resztki z talerza, a nawet psujące sie produkty. Wiem, że jedzenie to podstawa przezycia. Jakiekolwiek by ono nie było. Jedzenie w Afryce to nie rozkosz dla podniebienia. To przede wszystkim pewność, że przeżyjesz kilka kolejnych dni.”

A o tamtejszych szpitalach:
Miałem okazję doswiadczyć takiego samego cierpienia, jak miejscowi ludzie. Odkryłem przy tym, ze w tutejszych szpitalach chorymi opiekują się ich rodziny, myją ich, piorą pościel i osobiste rzeczy , przyrządzają posiłki i karmią. Najbliżsi są przy chorym i opiekują się nim, aż do końca pobytu.
My w naszej drodze na Madagaskar przejechalismy kolejne 22 kilometry. Na naszym koncie 8074 złote. To ciągle za mało by zrobic pierwszy przelew ( 15500 złotych ) i zacząć działania w szpitalu w Fianarantsoa.

fot Kamilianie

Kolejny tydzień podróży i już jesteśmy poza granicami. Ukraina powitała nas piękną pogodą. Najważniejsza jest jednak pogoda ducha, a ona gości w naszych sercach poprzez dobre uczynki. Może ktoś, coś?

Czy wiecie, że na Madagaskarze ryż jada się na śniadanie, obiad i kolację. W żadnym afrykańskim kraju nie je się go aż tyle. A aby nie zabrakło go dla chorych ze szpitala w Fianarantsoa zbiórka musi – jak to się mówi „ruszyć z kopyta”. Pół kilometra naszego szlaku to tylko 11 złotych. U nas to jedna kawa w sieciówce, tam prawie dwa tygodnie życia bez głodu.

Drodzy podróżnicy!

Pierwsze 200 kilometrów już za nami, a właściwie 207, czyli jeszcze ciągle w Polsce. To, czy za tydzień uda nam się być po drugiej stronie granicy zależy tylko od was.

Kochani!
Może tempo nie jest zawrotne, ale jedziemy. Przez ostatni tydzień przejechaliśmy wspólnie 37 kilometrów. Do Madagaskaru jeszcze koszmarnie daleko, ale hej do przodu!

Jeden kilometr szlaku to 22 złote.
A dzięki tej sumie jakiś chory przez miesiąc będzie miał co jeść.